BIO-293 Genetyka ogrodnicza

Profesor genetyki na Uniwersytecie w Almerii, posiada 30-letnie doświadczenie w nauczaniu i badaniach w dziedzinie genetyki roślin i biotechnologii. Posiada stopień naukowy z nauk biologicznych i doktorat z nauk ścisłych na Uniwersytecie w Granadzie. Jego szkolenie przed- i podoktoranckie (1989-1994) zostało przeprowadzone odpowiednio na UGR i na Uniwersytecie w Reading (Wielka Brytania), badając skład molekularny i ewolucję chromosomów Bs i chromosomów płci u roślin.

W 1994 roku dołączył do Uniwersytetu w Almerii. Początkowo pracował nad genetyczną i molekularną kontrolą kwitnienia i rozwoju kwiatów pomidora, a także nad identyfikacją markerów molekularnych powiązanych z genami o znaczeniu agronomicznym w roślinach ogrodniczych.

W 2003 roku stworzył własną grupę badawczą: BIO293, Genetyka upraw ogrodniczych. Od tego czasu prowadził kilka linii badawczych w zakresie genetyki, genomiki i hodowli dyniowatych. Grupa, którą kieruje, współpracuje z innymi hiszpańskimi i zagranicznymi grupami, a także z różnymi krajowymi i międzynarodowymi firmami nasiennymi w celu identyfikacji oraz funkcjonalnej i molekularnej charakterystyki genów zaangażowanych w kontrolę cech o znaczeniu agronomicznym u gatunków ogrodniczych.

Wykorzystują sekwencjonowanie NGS oraz narzędzia genomiki funkcjonalnej i fenomicznej do scharakteryzowania szlaków molekularnych, które regulują rozwój kwiatów i owoców, jakość pozbiorczą i tolerancję na przechowywanie w chłodni niedojrzałych owoców, a także odporność genetyczną na stresy biotyczne i abiotyczne w cukinii i arbuzie.

Jego dorobek naukowy podsumowują 4 sześcioletnie okresy badawcze (ostatni w latach 2008-2013), 5 sześcioletnich okresów regionalnych, 82 publikacje w WoS, w tym 71 indeksowanych i 58 w czasopismach z pierwszego kwartyla. Ponad 1500 cytowań w WoS (h-index = 23). Był promotorem 7 prac doktorskich i ponad 50 prac magisterskich i licencjackich.